Edwin Kriel (39), as verteenwoordiger van die Stellenbosch Bestuurskool, het die verhoog tydens die Universiteit Stellenbosch se gradeplegtigheid in Maart betree met die gewig van die lesse wat deur uitdaging, opoffering en ? onwrikbare verbintenis tot groei geleer is, op sy skouers.
Edwin se reis was glad nie maklik nie. Hy moes ? veeleisende loopbaan, ? jong gesin en ? MBA balanseer, en het tot die program toegetree in ? rol wat hy oor jare as die hoof van internasionale verkope by sy werksplek bemeester het. Maar toe hy moes oorgaan na die rol van hoofbestuurder by een van hulle fabrieke, het hy te staan gekom voor ? leierskapsuitdaging met baie op die spel, wat sy akademiese insigte intyds sou toets.
“Ek het ? aanleg met ernstige bedryfs- en kultuuruitdagings oorgeneem. Daar was min vertroue, die moraal was wankelrig en ek moes prestasie stabiliseer terwyl ek MBA-spertye probeer nakom en drie kinders grootmaak. Dit was die mees intense tydperk van my loopbaan.”
Een van die moeilikste oomblikke was tydens die module oor kontemporêre besluitneming – ? verootmoedigende ervaring wat Edwin na onbekende akademiese terrein gedwing en hom soms aan sy vermo?ns laat twyfel het. Hy sê: “Uiteindelik het daardie module vir my geleer hoe sterk deursettingsvermo? en vertroue in die proses kan wees.”
Ironies genoeg het hy al hoe meer druk ervaar, hoe meer hy uitgeblink het. Nadat hy sy verwagtinge in sy eerste jaar oortref het, het Edwin skielik besef dat hy ? cum laude kon verwerf – iets wat geweldige druk tot elke toets en opdrag toegevoeg het. Maar in sy tweede jaar het hy daardie strewe laat vaar.
“Daar was een module waarin ek nie so goed gevaar het nie en vreemd genoeg was dit ? verligting. Dit het my bevry van die konstante gejaag na top punte en my herinner aan waarom ek hiermee besig was: om te leer, te groei en my kennis betekenisvol toe te pas, eerder as om met ? finale punt behep te wees.”
Edwin se MBA het ? bloudruk vir transformasie en impak geraak, en nie net teorie nie. In sy nuwe, uitdagende posisie het hy ingestap in ? gebreekte organisatoriese kultuur, waar leierskapsveranderinge die werknemers onbetrokke en versigtig vir nuwe inisiatiewe gelaat het. In plaas daarvan om verandering van bo af af te dwing, het Edwin ? benadering gevolg wat hy tydens sy MBA verfyn het: luister, belyn die leierskap en skep ? waardesgedrewe werksomgewing. Dinge het stadigaan begin verskuif.
“Aanvanklik was daar weerstand. Mense was skepties. Maar toe verander iets eendag tydens ? bestuursessie. Die span het ophou wag vir opdragte en mekaar aanspreeklik begin hou. In plaas van ‘hulle’, het hulle begin om ‘ons’ te sê. Dis toe ek geweet het dat die ommekeer begin het.”
Deur leierskapsafrigting, oop dialoog en ? verbintenis tot langtermyn- kultuurverandering, het die fabriek nie slegs sy prestasie verbeter nie, maar ook die vertroue en moraal herbou.
Die mag van waardesgedrewe leierskap
Hoewel tegniese vaardighede noodsaaklik is, het Edwin se diepste les gekom uit lesings oor waardesgebaseerde leierskap wat deur die voormalige direkteur van die Stellenbosch Bestuurskool, prof Mark Smith, gelewer is.
“Voor die MBA het ek leierskap deur die lens van prestasie en invloed beskou. Maar prof Smith het my bekend gestel aan uit jou kernwaardes lei. Dit het alles vir my verskuif.”
Edwin het begin om waardes soos integriteit, ambisie en lojaliteit in sy leierskapsbenadering te integreer, wat na beide sy loopbaan en sy persoonlike lewe oorgedra is. “Wanneer waardes en aksies strook, raak leierskap nie slegs doeltreffend nie, maar ook besielend.”
.
Edwin was nooit alleen op sy MBA-reis nie. Hierdie prestasie behoort ook aan sy gesin. “My vrou het elke tree saam met my geloop. Sy het die lang ure, die stres en die opofferings wat dit geverg het om alles te balanseer, gesien. Toe ek uiteindelik gradueer, was sy ongelooflik trots, omdat sy hierdie reis saam met my beleef het.”
.
Sy drie jong kinders het dalk nie die kompleksiteit van ? MBA heeltemal verstaan nie, maar een ding het hulle geweet: Pappa is hard besig om te leer. “Hulle sou my vra hoeveel opdragte ek nog oor het en hulle nuuskierigheid het my geanker gehou. Dit het my herinner aan waarom ek dit doen – om vir hulle ? voorbeeld te stel, om vir hulle die waarde van harde werk en deursettingsvermo? te wys.”
Om die mylpaal te vier, het Edwin ? klein, hartlike samesyn tuis vir hegte vriende en familie gehou. Maar daar was nog ? verrassing: hy het gouemedaljes vir sy vrou en kinders laat maak en dit aan hulle oorhandig in ? simboliese gebaar van gedeelde prestasie. “Die graad het dalk my naam daarop, maar die reis behoort aan ons almal.”
Vooruitsigte vir die toekoms: ? Erflating van doelgerigte leierskap
Edwin se visie vir die toekoms is duidelik: hy wil nie slegs aan die hoof van ? besigheid staan nie; hy wil met doelgerigtheid lei. Vir hom gaan leierskap oor die opbou van kulture wat mense bemagtig, innovasie aandryf en ? blywende impak laat, nie net winsgewendheid nie.
“Oor vyf jaar sien ek my as die HUB van ? doelgedrewe organisasie. Ek wil ? maatskappy lei wat kommersi?le sukses met die ontwikkeling van mense en gemeenskapsimpak balanseer.”
As sy MBA-reis enigiets bewys het, is dit dat groei nie in gemak plaasvind nie; dit vind plaas met uitdaging, veerkragtigheid en in die oomblikke waar jy kies om aan te hou.
