Geskiedenis
??Die departement van genetika het onstaan in 1925 uit die Departement van Landbou Plantkunde en Botanie? in die Fakulteit Landbouwetenskappe. Die eerste professor, prof. JH Neethling, het baanbrekerswerk in die onderrig van Genetika en die teling van graan. Hy is opgevolg deur proff. FX Laubscher, R de V Pienaar, AE Retief, GF Marais, L Warnich, JT Burger en D Brink.
Inleiding
Die geskiedenis van die Departement van Genetika dateer terug na 1898 met die stigting van die Stellenbosch Kollege van Landbou aan die buitewyke van die dorp. Die departement het begin as deel van die Kuns Departement en daarna is die besluit soos volg geformuleer: "The Department of Agriculture which it has been resolved to add, will be commenced by a Professor of Chemistry and Experimental Physics, now to be appointed who will devote special attention to the practical application of his subjects". Onder die talle noemenswaardige verslae oor vrugte en wynbou word daar melding gemaak van 378 koring rasse, wat vir stamroes weerstand ge?valueer is by Elsenburg en Robertson. Die navorsing is gelei deur Dr EA Nobbs, wie as die eerste koring teler in Suid-Afrika erken word.
As gevolg van die uitbreiding van die aktiwiteite van hierdie Kollege , was dit nodig om 'n groter stuk grond te verseker. Dit is bewerkstellig deur die Kaapse regering wat die plaas Elsenburg vanaf mnr Frank Myburg oorgeneem het op 1 September 1898. Elsenburg Landbou is gestig op 15 Mei 1912 met die ideaal om hoofsaaklik as ‘n opleidingsfasiliteit vir aspirantboere te dien. Dit het gelei tot die afkeer van die stigting van ‘n Lanbou Fakulteit aan die Victoria Kollege. Onder die eerste drie aanstellings aan Elsenburg (15 Mei 1912) was prof JH Neethling, wat die hoof van die Departement van Plant Botanie?. Die Victoria College Raad het nie dié re?ling aanvaar nie, juis omdat hulle ‘n Fakulteit wou stig met die doel om die bestaande wetenskap fakulteite te integreer om sodoende ‘n graad in landbou te kon verwerf. Talle voorleggings aan die Regering vir die stigting van so 'n fasiliteit het gevolg, tot 13 September 1917 toe die Fakulteit van Landbou uiteindelik geskep is. Sekere personeellede wat poste by Elsenburg beklee het, het aangesluit by die nuwe Fakulteit van Landbou, en op 20 Augustus 1917 is die eerste drie professore deur die Senaat verwelkom, dit sluit Proff JH Neethling, JP du Boisson en AI Perold in. Die notule van die Senaatsvergadering op 12 September 1917 het Neethling se Departement as Planteteelt aangedui. Op 'n senaat Vergadering wat op 19 Augustus 1925 plaasgevind het , het hierdie Departement amptelik as Genetika bekend gestaan , en hierdie besluit is amptelik as volg geformuleer: “That the name of the present Department of Plant Breeding be changed to the Department of Genetics (with Prof JH Neethling as representative) to undertake the study of the scientific principles of genetics for the whole Faculty i.e.Animal as well as Plant Genetics" A second decision was accepted viz. that a half-time lecturer be appointed to assist with the practical work of Botany 1.” Hierdie posisie is gevul deur dr DG Haylett .
Om op te som, is dit dus belangrik om te onthou dat die eerste Departement van Planteteelt gestig is aan die Victoria College op 12 September 1917 , en dat hierdie Departement uitgebrei het deur die insluiting van diereteling. Hierdie uitbreiding het gelei tot die naam verandering na die Departement van Genetika op 19 Augustus 1925.
Hierdie was waarskynlik een van die eerste kursusse in planteteelt / genetika, wêreldwyd. Die Afrikaanse benaming ( Erflikheidsleer ) is gebruik tot 1976, volgens internasionale konvensie, is die aanwysing Departement van Genetika ( Genetika ) hierna formeel aanvaar .
JH NEETHLING 1925-1949
Neethling is op 28 Mei 1887 gebore in Lydenburg, Mpumalanga . Gedurende die Anglo-Boere- oorlog. Op die ouderdom van 14 het hy sy pa en oom vergesel op kommando . Ná die oorlog het hy teruggekeer na die Boys High School op Stellenbosch om sy studies te voltooi , en het gematrikuleer in 1906. In 1907 het hy ' n intermediêre BA --graad aan die Victoria Kollege voltooi . Hy was deur general Louis Botha gekies as deel van 'n groep studente om hul studies in Landbou in die buiteland te bevorder. Hy het in 1911 'n BSc Agric. - graad verwef aan die Universiteit van Cornell , VSA. In dieselfde jaar het hy ook 'n MSc Agric - graad voltooi onder die leiding van Proff Webber en Gilbert . Voor sy terugkeer na Suid-Afrika , het hy onderrig ontvang in bastermielieteling onder die leiding van Prof Moore in Wisconsin. Hy het sy genetika ondervinding opgedoen deur die onderrig van prof Richard Goldschmidt in München , sowel as deur prof Hugo de Vries in Amsterdam.
Die bestaan en welsyn van die kleingraanbedryf in Suid-Afrika te midde van swak omgewingstoestande en verwoesting van siektes, is grootliks op Neethling se kennis en kundigheid gebou. Hy het daarin geslaag om die kombinasie van teorie en praktyk in balans te bring. Vir byna 'n half eeu het die groei van koring in die Suid- Wes-Kaap uit sy teelprogram gespruit. Die koring kultivars Unie 17 en Unie 52, wat in 1915 vrygestel is, is gevolg deur Gluretty , Hoopvol , Koalisiestraat , en veral Pelgrim, Vorentoe en Sterling, wat volgens hom die mees suksesvol was . Hierdie kultivar name hou almal verband met die groot gebeurtenisse in die geskiedenis en welstand van Suid -Afrika, bv Unie hou verband met die stigting van die Unie van Suid-Afrika in 1910 , en Sterling hou verband met die amptelike vertrek van Suid-Afrika van die goue standaard in 1932
In 1949 het die Koringraad 'n groenhuis opgerig en 'n aangrensende laboratorium by die Welgevallen Eksperimentstasie waarna hy vernoem is. In 1963 het die SA Akademie vir Wetenskap en Kuns hom met die Havenga -prys bekroon in erkenning van sy bydrae tot die wetenskap . In 1982 het die Senaat van die Universiteit van Stellenbosch die Landbougebou na hom vernoem. Op grond van sy voorkoms en historiese feit , is hy beskou as die aartsvader van die wetenskap en kuns van Planteteelt in Suid-Afrika. Tydens sy ampstermyn het hy 4 DSc en 29 MSc - grade deurgesien.
Professor Neethling het in 1949 afgetree en is opgevolg deur een van sy studente Prof FX Laubscher . Na sy aftrede het hy sy stokperdjies uitgeleef , wat sy liefde vir bofbal ingesluit het, waar hy die vise - president van die Westelike Provinsie Baseball Unie was, asook tyd spandeer aan die teel van wedvlugduiwe en roseteling.
FX LAUBSCHER 1950-1968
Franciscus Xavierus Laubscher is gebore op 14 November 1906 in Vredenburg, en voltooi sy skoolopleiding daar . Hy het in 1928 ‘n BSc Agric - graad, in 1942 ‘n MSc - Landbou ( Genetika) - graad (cum laude) en in 1945 ‘n DSc Agric - graad verwerf. Na die uitvoering van verskeie navorsing en onderrig opdragte in verskeie dele van die land , waarvan die meeste namens sommige ho? vlak regering agentskappe uitgevoer is , het hy as die Voorsitter van Genetika in 1950 aangestel by sy alma mater. Die volgende word uitgelig om sy veelsydigheid en bre? kennis te illustreer. Van 1936-1949 , by die Potchefstroom Landboukollege was hy betrokke by koringteling en die vrystelling van die kultivars Spitskop , Goudveld en Magaliesburg , hy het ook 'n monografie gepubliseer, getiteld " 'n genetiese studie van Sorghum verhoudings ". Hy is in beheer geplaas van agronomie navorsing by die Kollege en hy het begin met bastermielieteling in Suid-Afrika. In 1949 is hy aangestel as die tegniese adviseur vir die Mielieraad waar hy tesame met wetenskaplikes van die VSA verantwoordelik was vir die suksesvolle inisialisering van die nasionale mieliebasterteling program.
Na sy aanstelling as die voorsitter van genetika aan die Universiteit van Stellenbosch, het hy voortgegaaan met sy belagstelling in koring. 'n Hele reeks van koring kultivars is vrygestel waarvan die belangrikste Flameks is, 'n koring met uitsonderlike eienskappe vir gebak. Met sy vele kontakte in die koring- en mielienywerhede het hy as hoof van verskeie afvaardigings oorsee opgetree op soek na nuwe kiemplasma, asook om deurgangs opgedateerde ingligting te ontvang oor die huidige ontdekkings in die verskillende velde van genetika. Die beste voorbeeld van sy veelsydigheid kan waarskynlik voorgestel word deur 'n versoek wat aan hom gerig is om 'n studie van skapeteling in Australi? uit te voer , na sy besoek het dit gelei tot die stigting van die skape prestasie toetssentrum op Middelberg , Kaapstad .
In die tyd wat hy by die Departement was is die kurrikulu oom uitgebrei deur 'n toevoeging van 'n gevorderde kursus in teling (Dr JS Allan ), Sitologie (Prof R dev Pienaar ) , Biometrie (Prof IMR van Aarde , Dr J Randall ) en Kwantitatiewe Genetika (Prof JM Stevens en JH Louw ) . Laubscher het uitgeblink as 'n onderwyser van buitengewone kaliber en 'n saggeaarde persoon. Hy was invloedryk as 'n alombekende genetikus, plant- en mieliesteler en onderwyser. Sy sukses as 'n onderwyser en ware wetenskaplike kan die beste beoordeel word deur die feit dat 50 studente hul Meestersgrade tydens sy ampstermyn en nege studente PhD – grade ontvang het. Sy noukeurige aandag aan basiese beginsels en die assessering, interpretasie en toepassing van planteteelt prosedures, is bekend vir sy oudstudente en sonder twyfel nie word di took in hulle eie prestasies weerspie?l..
R deV PIENAAR 1969-1991
Rousselot de Villiers Pienaar het sy loopbaan as 'n assistent wetenskaplike beampte by die Departement van Landbou in 1954 begin. Daarna het hy deur die range beweeg, totdat hy in 1964 as Professor van Sitologie aangestel is. Na Laubscher se aftrede, is hy as hoof van die Departement in 1969 aangestel. Pienaar was 'n buitengewoon harde werker , noukeurige wetenskaplike en toegewyde onderwyser . Sy eerste aanstelling is verwant aan die inisi?ring van ui en chinkerinchee ( Ornithogalum ) teelprogramme. Later het sy gebied van belangstelling en kundigheid gekruis met die genus Triticum en verwante spesies , veral op die gebied van allopolyploids , oor Triticum durum en Triticum aestivumwith rog en Thinopyrum distichum . Hy was die eerste om suksesvol die wilde groeiende Thinopyrum met brood en harde koring te kruisen . Hierdie navorsing het in die belangstelling van talle nagraadse studente geval, wat gelei het tot 13 meestersgrade en ses PhD's . Industri?le befondsing te same met bekwame tegniese ondersteuning van HS Roux, het hy begin met 'n korog en harde koring teelprogram, wat gelei het tot die vrylating van ses harde en vyf korog kultivars.
'n Skenking van die Anglo American Corporation in 1986 het die stigting van 'n laboratorium vir biotegnologiese navorsing in die Departement van Genetika, as deel van die Instituut vir Biotegnologie van die Fakulteit van Landbou, moontlik gemaak. Die fondse bekom deur die nalatenskap van prof JH Neethling het dit moontlik gemaak om 'n pos te skep vir 'n hoof navorser van die Instituut vir Biotegnologie. Die eerste bekle?r van hierdie posisie was dr GF Marais.
Pienaar word internasionaal erken en is bekroon met verskeie toekennings. Onder dié ontvnag hy 'n spesiale toekenning by die CIMMYT vir sy lewenslage toewyding aan die verbetering van koring deur die bou van br?e tussen koring en die koring-families. In 1986 is hy aangestel as die derde Monsanto - Sears besoekende professor by die Universiteit van Missouri - Columbia , Missouri , VSA.
AE RETIEF 1991-1996
Andries Edmund Retief het sy loopbaan in 1966 as 'n dosent by die Glen Landboukollege in Bloemfontein begin. Hy het in 1968 by die Kaapse Provinsiale Administrasie aangesluit as 'n navorser by die Mediese Fakulteit by die Tygerberg Hospitaal, Bellville . Hy is in 1983 aangestel as Eredirekteur van 'n navorsingseenheid aan die Mediese Navorsingsraad, en in 1988 is sy direkteurskap verleng vir 'n verdere vyf jaar. Hy is bevorder tot die voorsitter van Menslike Genetika aan die Universiteit van Stellenbosch by die Tygerbergkampus in 1989, daarna het Professor en Hoof van die Departement Genetika in 1991 geword.
Retief was betrokke by die inisialisering van menslike molekulêre genetika as 'n diagnostiese instrument vir ondersoek in Suid-Afrika. Hy was beskou as 'n dinamiese persoon en 'n leier in sy gebied . As gevolg hiervan het hy wyd gereis, en Suid-Afrika verteenwoordig op 28 internasionale en 60 plaaslike vergaderings . Die klem op molekulêre genetika is verhoog tydens sy ampstermyn , waartydens die Universiteit begin het met 'n groot laboratorium uitbreidingsprogram , met die aanstelling van beide menslike molekulêre bioloog (Prof L Warnich ) sowel as plant molekulêre bioloog (Prof GF Marais). Dit het sodoende gelei tot die verhoging van die strekking van molekulêre navorsing by Stellenbosch. Dit was di eerste byvoeging van mensgenetika by die kurrikulum van die Departement van Genetika, wat gevolglik glei het tot 'n dramatiese toename in studentegetalle.
Retief dien op verskeie nasionale sowel as internasionale wetenskaplike komitees, uit hierdie was hy voorsitter van die SA Raad van Mediese Wetenskaplikes in 1986-1991 , voorsitter van die SA Genetika Vereniging 1993-1996 , lid van die Mens Genomiese Organisasie ( HUGO ) sedert 1991 en 'n lid van Centre du Polimorphism Humaine (CEPH)sedert 1986. Gedurende sy loopbaan is Retief vereer met verskeie toekennings, twee van die mees uitstaande was waarskynlik die vir die beste publikasie in 50 jaar van die SA Mediese Joernaal ( 1975 ) , 'n prestasie wat hy in 1990 herhaal het, asook die JJ van Zyl -trofee vir die beste navorsing, Fakulteit Geneeskunde , Universiteit van Stellenbosch . Retief se navorsing is goed ondersteun deur sy personeel en studente, wat gelei het tot die graduering van 10 PhD sowel as 27 MSc studente onder sy leiding.
GF MARAIS 1986-2004
Gideon Francois Marais begin sy loopbaan in 1973 toe hy in diens geneem is deur die Departement van Landbou-tegniese Dienste , by Welgevallen Navorsingsentrum, Stellenbosch . Nadat hy sy meestersgraad in 1976 voltooi het, is hy gesekondeer na Noord- Dakota State 中国体育彩票 ( NDSU ), waar hy sy Ph.D. in graan tegnologie in 1979 voltooi het.
Daarna het hy met die graan tegnologie laboratorium by die LNR - Kleingraaninstituut ( LNR -KGI ) begin. Hy het 'n volle funsionele reologie laboratorium toegerus en ontwikkel vir broodkoringgehalte navorsing, asook die personeel opgelei in alle aspekte van die reologie. Die laboratorium was slegs die tweede van sy soort in Suid-Afrika. As gevolg van die gesondheidsbeperkinge van sy vrou en kinders , het die gesin na Stellenbosch in 1982 verhuis, waar hy by die ARC - SGI Sub - sentrum se personeel aangesluit het, by Elsenburg Landboukollege .
Hy het in 1986 by die Departement van Genetika aan die Universiteit van Stellenbosch aangesluit, en hom stadig maar seker opgewerk op die akademiese leer, totdat hy in 1996 as professor en voorsitter van die Departement van Genetika aangestel is. Hy het in 2004 die pos prysgegee om sodoende meer tyd aan sy navorsingprojekte te kan bestee. Dit mag dalk waardig wees om daarop te let dat hy 'n tweede doktorsgraad aan die Universiteit van Stellenbosch in 1992 verwerf het. Na 2004 het hy al sy tyd aan sy navorsingsbelange bestee sowel as sy eie groep nagraadse studente. Vroeg in 2009 het die gesin na Kanada verhuis, en aan die einde van 2010 is Marais as koringteler en mede-professor van Planteteelt by sy alma mater NDSU aangestel.
Prof Marais vorm deel van ‘n klein persentasie intellektuele individue wat met verstandelike vermo?ns toegerus is om te presteer in ‘n verskeidenheid van Wetenskaplike velde. In sy voorgraadse jare het hy uitgeblink in Biometrie en genetika, en vroeg in sy loopbaan was sy voorkeer vakgebied graan Tegnologie, waarin hy die top student aan NDSU was. Tydens sy indiensname aan die Universiteit van Stellenbosch het die klem van sy navorsing stadig verander na sitogenetika en molekulêre genetika. Hy het egter nogsteeds aandag verleen aan sy primêre belangstelling deur te fokus op konvensionele planteteelt. Prof Marais het gedurende sy loopbaan nuwe grond geploeg en uitgeblink in vergelyking met sy eweknie?. Sy navorsing in die veld van Graan Tegnologie het nuwe insig oor die probleem van die pre- oes uitloop van koring en die invloed daarvan op die maal en bak eienskappe van die gemaalde produk gebring. Die resultate is op die betrokke internasionale simposia aangebied. In sy huidige veld van kundigheid, nl. koring sitogenetika, is hy internasionaal een van die min oorblywende eksponente in hierdie gebied , wat sy intellektuele uitsette en vaardigheid internasionaal relevant maak. In ‘n konstant veranderende wêreld met uitgesproke en intimiderende omgewingskwessies, is die produkte van sy navorsing ,aangaande die middel van nuwe gene en chromosome rye, wat verkry word deur die manipulering van koring en verwante spesies en geslagte , doeltreffend en omgewingsvriendelik . Dit hou verband met genetiese weerstand teen biotiese en abiotiese stresfaktore soos aangebied deur siektes en insekte , en die aanpassing op gronde wat nie die bevordering van optimale groei van die plant soos ho? soutgehalte en 'n ho? pH-vlakke inhou nie. Deur sy nagraadse studente het hy die toepassing van molekulêre genetiese merkers ontwikkel om die dominante genetiese kombinasies te identifiseer , sowel as die ontwikkeling van toepaslike tegnologie om hulle te kombineer in ho? opbrengs konvensionele materiaal . Sy genebank bestaan uit verskeie nuwe konstrukte en getuig van sy kreatiewe gees. Dit is 'n waardevolle nasionale hulpbron wat ten alle koste bewaar en gehandhaaf moet word.
Gedurende sy loopbaan het hy talle artikels in plaaslike sowel as internasionale tydskrifte ( 68 artikels) gepublisheer , en onder sy toesig is 23 nagraadse studies voltooi( 3 PhD en 20 meestersgrade ) . Hy was 'n NRF gegradeerde wetenskaplike ( kategorie B1 ) en hy het op die panele van die voorste plaaslike en internasionale tydskrifte gedien. In 1990 en 1991 het hy toelae van die Stigting vir Navorsing en Ontwikkeling ontvang, sowel as vereer met die volgende toekennings : hy deel die SANACHEM (SA Journal of Plant and Soil) prys vir die beste publikasie in 1996 en 1997 , in 2000 is die 'Roll of Hounour of the Southern African Plant Breeders' Association' aan hom toegeken en in 2008 het hy die Rektorstoekenning van die Universiteit van Stellenbosch vir uitnemende navorsing ontvang.
Saamgestel deur Prof Klaus Pakendorf (ARC, Infruitec kampus)
